مقایسه نسبت AC/A گرادیانت به دست آمده با روش‌های مختلف اندازه‌گیری انحراف

هدف: تعیین اثر روش‌های مختلف اندازه‌گیری انحراف و قدرت‌های متفاوت عدسی بر نسبت گرادیانت AC/A (accommodative convergence/accommodation) محاسبه‌شده. روش پژوهش: در این مطالعه 7۸ نفر از دانشجویان رشته‌های مختلف دانشگاه علوم پزشکی زاهدان که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابتدا عیوب انکساری به روش رتینوسکوپی تعیین شدند و سپس از روش‌های کاور تست متناوب با منشور، ون گراف و استوانه مادوکس بدون عدسی و با عدسی‌های ۱±، ۲± و ۳± برای اندازه‌گیری انحراف در فاصله نزدیک و تعیین نسبت AC/A استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌ آنالیز واریانس درون موردی دو فاکتوری و آنالیز واریانس اندازه‌های تکراری و همبستگی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نسبت AC/A با سه روش کاور تست متناوب، استوانه مادوکس و روش ون گراف به ترتیب ۶/3، ۷/3 و۴ پریزم‌دیوپتر به دیوپتر بود (2/۰=P). بیش‌ترین و کم‌ترین نسبت AC/A به ترتیب مربوط به روش ون گراف با عدسی 3+ دیوپتر و روش کاور تست با عدسی 1- دیوپتر بودند. تنها نسبت AC/A تعیین‌شده با عدسی ۱-، ۲+ و ۱-، ۳+ تفاوت معنی‌داری داشتند (۰۵/۰P<) و با سایر قدرت‌های عدسی، تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. هم‌چنین در روش‌های اندازه‌گیری انحراف، نسبت AC/A تعیین‌شده با عدسی‌های مثبت اندکی بیش‌تر از عدسی‌های منفی بود. نتیجه‌گیری: روش اندازه‌گیری انحراف بر نسبت AC/A به دست آمده تاثیری ندارد ولی قدرت عدسی انتخابی، موثر است. بنابراین توصیه می‌شود که از عدسی‌های 2 یا 3 دیوپتر به جای 1 دیوپتر جهت حذف اثر احتمالی عمق فوکوس استفاده شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 16، شماره 4: 337-330